Odnosząc się do twierdzeń kontrahentów Polskiej Energii – Pierwszej Kompanii Handlowej sp. z o.o. (w likwidacji) ("Spółka"), podkreślamy, że wszelkie działania podejmowane przez Spółkę oraz jej wspólnika były i są zgodne z przepisami prawa polskiego, umowami o ochronie inwestycji zagranicznych, zasadami lojalności kontraktowej oraz dobrymi obyczajami handlowymi.
Rozpoczęcie procedury likwidacji Spółki nie naruszyło – bo nie mogło naruszyć – jakichkolwiek praw jej wierzycieli. Zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych wykreślenie Spółki z rejestru może bowiem nastąpić dopiero po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu jej wierzycieli. Likwidacja jest metodą restrukturyzacji porządkującą funkcjonowanie spółek Grupy. Decyzja o metodzie restrukturyzacji każdej spółki stanowi autonomiczną decyzję jej wspólników. Mimo rozpoczęcia likwidacji, Spółka na bieżąco regulowała i reguluje wszystkie swoje wymagalne zobowiązania. Z punktu widzenia uzasadnionych praw wierzycieli Spółki nie ma zatem znaczenia, czy jest ona w likwidacji czy nie.
Uczestnictwo w grupie kapitałowej nie zmienia podstawowej zasady, która legła u podstaw nadania spółce kapitałowej odrębnej osobowości prawnej w sprawie ograniczania i dywersyfikacji ryzyka niepowodzeń przedsięwzięć gospodarczych. Zasady te – określające naturę spółki kapitałowej – zostały przejęte do polskiego prawa z innych systemów prawnych, w tym od dziesięcioleci obowiązujących w krajach, z których wywodzą się udziałowcy kontrahentów Spółki.
Zasady lojalności kontraktowej i dobrych obyczajów handlowych, a także natura umowy dwustronnej powodują, że ryzyko potencjalnych zdarzeń negatywnie oddziaływujących na stabilność współpracy dotyczy obu stron umowy, a nie tylko jednej z nich. Uczciwy i lojalny kontrahent nie może twierdzić, że jeżeli umowa przynosi straty jego partnerowi, to jest to wyłącznie problem tego partnera. Wtedy nie mamy do czynienia z partnerem kontraktowym, ale twardym wierzycielem, który bez względu na konsekwencje dla drugiej strony umowy odmawia adaptacji warunków umowy do zmienionej sytuacji rynkowej.
Złożenie przez Spółkę wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło wbrew woli Spółki i jej wspólnika. Doszło do kuriozalnej sytuacji, w której Spółka o obecnie dobrej kondycji finansowej, regulująca na bieżąco swoje zobowiązania, zostaje zmuszona bezpośrednimi działaniami kontrahentów do wystąpienia do sądu o ogłoszenie upadłości. Działania kontrahentów Spółki wpychając ją w stan upadłości prowadzą do jej stygmatyzacji. Zarazem Spółka podejmuje działania, aby do tej upadłości nie doszło.
Zapowiedź zgłoszenia wielomiliardowych roszczeń wobec TAURON Polska Energia S.A. i Skarbu Państwa jest całkowicie niezrozumiała i bezpodstawna. Jest to rażąco sprzeczna z dobrymi obyczajami próba wywarcia presji na zarząd TAURON Polska Energia S.A., aby przejąć ryzyko kontraktowe kontrahentów na koszt akcjonariuszy i wierzycieli TAURON Polska Energia S.A.
TAURON Polska Energia S.A., będąc spółką giełdową działającą w interesie wszystkich jej akcjonariuszy oraz wierzycieli, nie może i nie ma prawa przejmować roszczeń kierowanych wobec odrębnej spółki kapitałowej, skoro nie był gwarantem wykonania zobowiązań tej spółki. Jest to standard obowiązujący na każdym cywilizowanym rynku. Odmienne stanowisko TAURON Polska Energia S.A. stanowiłoby bezprawne pokrzywdzenie akcjonariuszy oraz wierzycieli TAURON Polska Energia S.A., prowadząc do nieuzasadnionego uprzywilejowania kontrahentów Polskiej Energii – Pierwszej Kompanii Handlowej sp. z o.o.
